کوهنوردان تا چه ارتفاعی می‌توان تنفس کنند؟

کوهنوردان تا چه ارتفاعی می‌توان تنفس کنند؟

انجمن پزشکی کوهستان ایران: هر چه از سطح زمین ارتفاع می‌گیریم، فشار هوا هم کمتر می‌شود و کار اکسیژن رسانی سیستم تنفس هم سخت‌تر. بنابراین با کاهش فشار هوا، سردرد و سرگیجه هم شروع می‌شود. با حضور طولانی در ارتفاع بالای ۵۰۰۰ متر، بافت ماهیچه‌ای رو به زوال می‌رود و احتمال جمع شدن مایعات درون شش‌ها و مغز‌ انسان افزایش می‌یابد که می‌تواند کشنده باشد.

در ارتفاع بالا‌تر از ۷۵۰۰ متر، افت اکسیژن آن قدر شدید است که فرد هشیاری خود را از دست می‌دهد و حتی ممکن است منجر به مرگ شود. به همین دلیل است که کوهنوردان برای صعود به ارتفاع‌های بالا‌تر، خود را برای مقابله با فشار پائین آماده می‌کنند و بیشتر از کپسول اکسیژن استفاده می‌کنند. اما افراد بسیار کمی هستند که توانسته‌اند بدون استفاده از کپسول اکسیژن به قله اورست صعود کنند.

Babu Chiri شرپای نپالی، با زمان ۲۱ ساعت ماندن بدون کپسول اکسیژن بر روی قله اورست ‏(‏‏۸۸۴۸ ‏متر) رکورددار است. به نظر می‌رسد حد نهایی صعود بدون کپسول اکسیژن، ارتفاع ۹۰۰۰ متر بالای سطح دریا باشد.

منبع:http://www.iranmountainmedicine.blogfa.com/

تاثیرات دویدن و کوه‌نوردی آرام و طولانی بر سلامتی کوهنوردان

تاثیرات دویدن و کوه‌نوردی آرام و طولانی بر سلامتی کوهنوردان

انجمن پزشکی کوهستان ایران: برای دست یابی به تندرستی و نشاط راهی دلپذیرتر از دویدن‌ها و کوه‌نوردی آرام و طولانی در پارک‌ها، تپه‌ها و کوه‌های وجود ندارد.

از طرفی محیط‌های طبیعی و پر از درخت و آب چه در کوها و چه در تپه‌ها قطعاً بر روی تمام ارکان‌های بدن (جسم و روح انسان)جهت کار و فعالیت بیش‌تر و خستگی کمتر تاثیر مطلوب دارد. به منظور حداکثر بهره‌برداری از این ویژگی، باید تمرینات دویدن یا کوه‌پیمایی را به طور منظم انجام دهیم در غیر این صورت بدین مقصود نخواهیم رسید.

 تأثیرات درمانی:

▪ بهبود اعمال عصبی و روانی: تحقیقات و مطالعات طب ورزشی نشان می‌دهد دویدن‌های منظم و راه‌پیمایی در کوهستان انتقال اکسیژن را از شش‌ها به تمام نقاط تحتانی بدن تسهیل کرده و از اینرو به طور موثری بر روی عملکرد دماغی اثر می‌گذارد.

▪ افزایش بافت استخوانی به عقیده ارتوپدها: استخوان‌بندی انسان پیوسته تحت تاثیر عمل سلول‌هایی است که بافت استخوانی می‌سازند یا تخریب می‌کنند. تنفس حاصل از دویدن یا کوه‌نوردی آرام و طولانی حرکات لازم را به منظور حفظ رابطه موجود بین فرآیندهای ساخت و تخریب بافت استخوانی ایجاد می‌کند، به علاوه تراکم بافت اسخوانی افرادی که حداقل ۳۰ دقیقه می‌دوند یا راه‌های کوهستانی را به مدت چند ساعت آرام می‌پیمایند ۳۰ تا۴۰ درصد بیش‌تر از افرادی است که با این ورزش‌های دست یافتنی آسان نمی‌پردازند.

▪ افزایش طول عمر: دکتر رالف پافنگر DR.RALPH_PAPHENBER)) آلمانی می‌گوید: کسانی که در ۸۰ سالگی به طور منظم به ورزش بپردازند می‌توانند انتظار حداقل انتظار ۲ سال عمر مفید بیش‌تر از فردی که گاه گاه ورزش می‌کند، داشته باشند.

▪ غلبه بر افسردگی: یک تیم پزشکی در دانشگاه ویسکانسین آمریکا روش‌های درمانی مختلفی از جمله برنامه‌های ورزشی را به مدت ۲ سال برای معالجه افسردگی افراد مورد تحقیق و بررسی قرار دادند. در نتیجه تنها درمانی که صد در صد تاثیر داشت، دویدن و کوه‌پیمایی آرام بود. این درمان مدت‌ها قبل یعنی از زمانی که دکتر جوانی به نام فاچهDR.FACHE) ) در سال ۱۸۹۶یک فرضیه پزشکی تحت عنوان (ضعف اعصاب و درمان آن به وسیله تمرینات بدنی) ارایه داده نیز شناخه شده است.

▪ تمرینات عضله قلب: تجربه نشان داده است که پزشکان برخی ناراحتی‌های قلبی را به راه‌پیمایی و کوه‌پیمایی آرام و سبک و دویدن‌ها مداوا کردند، زیرا که چنین برنامه‌های ورزشی که به طور مداوم منظم انجام گیرد کار سیستم قلبی و عروقی را بهبود می‌بخشد و باعث قوی شدن عضلات و عروق قلب از نظر فیزیولوژیکی می شود و جریان خون، به وسیله انقباضات بسیار نیرومند می شود. 

کوه نوردی و کوه پیمایی مظهر اراده انسان ها است پس با گشت و گذار در کوهستان این اراده را تقویت کنید 

منبع:http://www.iranmountainmedicine.blogfa.com