ماجرای کلنگ یخنوردی مالوری
کلنگ یخنوردی جورج مالوری باید برای ملت نگهداری شود
کلنگ یخنوردی که در سال 1922 در اکسپدیشن جورج مالوری به اورست مورد استفاده قرار گرفته ، به حراج گذاشته شده ، کنتون کول کوه نوردی که تا به حال یازده بار اورست را صعود کرده اهمیت این موضوع را در سایت خود با حس وطن پرستی شورانگیزی به شرح زیر توضیح داده، با خواندن این متن بسیار متاسف خواهید شد از اینکه ستون های تخت جمشید در موزه لوور نگهداری می شود و از این بابت شرمنده نیستیم .
بهار سال 1922 تیمی ۱۳ نفره شامل ۱۲ انگلیسی و یک استرالیایی ، از انگلیس عازم هندوستان شدند و از آنجا با قطار به سمت دارجلینگ حرکت کردند، سفری که تبدیل به یکی از مهمترین و تاریخی ترین اکسپدیش های کوه نوردی تمامی دوران شد. این کار زاییده افکار سرفرانسیس یانگ هازبند یکی از آخرین بازیگران بازی بزرگ بود ، رهبری تیم نیز به عهده یکی از بزرگ ترین شخصیت های دوران ، فرمانده چارلز بروس بود. تیم مسلما از بهترین کوه نوردان نسل خود انتخاب شده بود یا حداقل کسانی بودند که از جنگ جهانی که هفت سال طول کشیده بود ، جان سالم بدر برده بودند. اما یکی از آن 13 نفر شهامت پس از جنگ بریتانیا را یکجا به یغما برده بود ، در دوره ای که امپراطوری بریتانیا در ضعیف ترین شرایط خود قرار داشت و آنهایی که در خانه بودند هنوز در شوک وماتم به سر می بردند ، بریتانیا به دنبال یک قهرمان بود و آن را یافت ، قهرمانی که البته تمایلی به این عنوان نداشت ، جورج لی مالوری.
مالوری فرزند یک روحانی بود و در کالج وینچستر تحصیل کرده بود ، جایی که یک معلم او را به کوه نوردی تشویق کرد، او پسربچه ها را هر سال به کوه های آلپ می برد تا مهارت لازم را کسب کنند. در سال 1905 برای تحصیل در رشته تاریخ وارد کالج کمبریج شد و بعد از فارغ التحصیلی به تدریس در مدرسه چارترهاوس مشغول شد اما اشتیاق او به کوه نوردی بسیار قوی بود. در سال 1913 پیلار راک را در دیستریک لیک صعود کرد که تا سالیان متمادی دشوارترین صعود در بریتانیا محسوب می شد و هنوز هم یک صعود جدی تلقی می شود. در سال 1921 از مدرسه جارترهاوس استعفاء داد تا به اولین اکسپدیشن بریتانیایی ها برای شناسایی اورست ملحق شود که تا ارتفاع 6100 متری جبهه شمالی پیشروی داشت. پس از آن توسط کمیته اورست و انجمن جغرافیای سلطنتی تشویق به ایراد سخنرانی در رابطه با موضوع اورست شد که موجب افزایش شهرت او به عنوان یک قهرمان شد.
یک سال بعد از آن 13 کوه نورد با هدف رسیدن به قله عازم شدند البته با همراه داشتن مالوری به عنوان سرپرست بدیهی تیم ، نه تنها به دلیل تجربه ای که داشت بلکه به دلیل عزم راسخ و اشتیاقی که در او وجود داشت. اکسپدیشن سال 1922 نقطه ای عطف بود اگرچه بواسطه اجرای آن قله دست نخورده باقی ماند ، تیم آنها مدیریت قابل توجهی در اجرای یک دسته از اولین اقداماتی شدند که راه را برای اکسپدیشن های بعدی هیمالیا هموار ساخت. آنها اولین مردانی بودند که به بالای هشت هزارمتر رسیده بودند ، برای اولین بار از اکسیژن مکمل استفاده می شد، اولین باری بود که از باربرهای ارتفاع کمک گرفته می شد و اولین کسانی بودند که از تجهیزات کوه نوردی بهره بردند. مالوری شخصا تا ارتفاع 8225 متری بدون اکسیژن صعود کرد رکورد ارتفاعی که چندی بعد چارلز فینچ و جفری بروس با سیستم اکسیژن مکمل خود آن را شکستند ، این اکسپدیشن همچنین اولین در نوع خود بود که منجر به جان باختن انسان در ارتفاعات شد ، در روزهای پایانی ، یک گروه باربر ارتفاع تحت سرپرستی مالوری ، هاوارد سامرول و کالین کرافورد درست زیر گردنه شمالی دچار بهمن شدند که در نتیجه آن هفت تن از باربران جان خود را از دست دادند ، مالوری به دلیل انتخاب آن مسیر برای این فاجعه خود را مقصر می دانست ، با این حال این برنامه از اهمیتی برخوردار شد که به موجب آن مدال طلای المپیک به کل تیم توسط بارون پیر دوکوبرتین برای "شاهکار برجسته ای از تلاش انسان روی دامنه های اورست" در سال 1924 در المپیک زمستانی شامونی ، اعطاء شد.
دو سال بعد مالوری به اورست برگشت ، قبل از راهی شدن اعلام کرد که آخرین تلاش او خواهد بود ، در تابستان تحقق خواهد یافت و یا اینکه ...
مالوری آخرین بار توسط نوئل اودل در ارتفاعات اورست با همنورد خود اندرو ایرواین دیده شد که با قدرت به سوی قله می رفتند اما ابرها در هم فرو رفت و آنها هرگز دوباره دیده نشدند و به این ترتیب بزرگ ترین افسانه کوه نوردی رقم خورد.
وحالا خانه حراج کریستایز هفته گذشته اعلام کرده که کلنگ یخنوردی را در معرض فروش گذاشته که تصور می شود متعلق به مالوری باشد که در برنامه سال 1922 از آن استفاده کرده ، در واقع ممکن است همانی باشد که او در تلاش بی ثمر خود برای نجات جان باربرها در بهمن از آن استفاده کرده. این کلنگ در بنیاد میراث کوهستان در کامبریا از سال 2004 به نمایش درآمده و توسط صاحبان خود ، خانواده تریکلد به این بنیاد قرض داده شده بود.
چگونه به آنجا رسیده ؟ داستان این است که همسر مالوری ، روت ، بعد از مرگ او برخی از تجهیزات وی را به انجمن کوه نوردی پیناکل هدیه می دهد و این کلنگ بخشی از این کلکسیون بوده ، سپس فردی از همان انجمن به نام نانسی کارپنتر انرا تصاحب می کند که او نیز به نوبه خود آن را به همسایه اش خانواده تریکلد می بخشد.
کنتون کول
این کلنگ از اهمیت کوه نوردی وافری برخوردار است ، حتی اگر توسط مالوری استفاده نشده باشد شکی نیست که یکی از تجهیزات او بوده ، کلنگی کلاسیک در زمان خود ، چیزی که خیلی وقت پیش از تجهیزات کوه نوردان حذف شده ، در روزگاران بسیار دور از چوب ساخته شده و تیغه آن در مقایسه با تبرهای یخ مدرن امروزی بیشتر به درد خرد کردن شکلات می خورد ، با این حال در روزگار خود بسیار کارایی داشته و در وین توسط هورسشوسکی تولید شده.
اورست همواره یک کوه بریتانیایی محسوب می شود ! و از قرن نوزدهم تابه حال یکی از اهداف کوه نوردی برای کوه نوردان بریتانیایی است. تمامی تلاشهای اولیه توسط انگلیسی ها انجام پذیرفته ، اولین بار توسط انگلیسی ها مساحی شده (نام اورست متعلق به جورج اورست است که در دهه 1850 در هندوستان افسر نقشه بردار بوده ) و عاقبت در سال 1953 توسط یک تیم بریتانیایی صعود شد.
مالوری یکی از چهره های مهم تاریخ اورست است ، این قهرمان راستین بریتانیا و کلنگ او بخشی از تاریخ انگلستان هستند ، این نگرانی وجود دارد که توسط یک امریکایی خریداری شود ، در سرتاسر اقیانوس اطلس علاقه وافری به هر چیزی که در باره اورست است ، وجود دارد. شخصا به عنوان کسی که یازده بار اورست را صعود کرده معتقدم نهایت بی شرمی است که در دورانی بسر می بریم که در حال از دست دادن میراث ملی خود هستیم ، من نگرانم که این تبر توسط بیگانگان تصاحب شود ، اکسپدیشن اولیه اورست در دوران تاریکی امید را به ملت ما ارزانی داشت و مردی که بیش از همه این وظیفه را بعهده داشت ، مالوری بود. این تبر سمبل روح ملی ، جسارت ، عزم و اراده برای موفقیت و غلبه بر ناملایمات است ، امیدوارم که این کلنگ در کشور ما باقی بماند و برای هر کسی که می خواهد با این لحظه مهم تاریخی در ارتباط باشد همیشه قابل تماشا کردن باشد. هیچکس جز جورج مالوری سزاوار و صاحب آن نیست.
منبع:http://mountainflowers.blogfa.com
