گروپی شاخه وانی هه ڵو
گروپی شاخه وانی هه ڵو

گروپی شاخه وانی هه ڵو

پرسش و پاسخ پزشکی: تنفس دهانی در ارتفاع و کوهنوردی:

پرسش و پاسخ پزشکی: تنفس دهانی در ارتفاع و کوهنوردی:


انجمن پزشکی کوهستان ایران: بخش پرسش و پاسخ پزشکی بخش مهمی از وبلاگ انجمن پزشکی کوهستان است که به مشکلات شایع کوهنوردان می پردازد. شما می توانید مسائل و سوالات پزشکی خود در زمینه بیماریهای ارتفاع و ورزش کوهنوردی و سنگنوردی را در این بخش مطرح کرده و پاسخ آنرا در اسرع وقت دریافت نمایید:

سوال: جدیدا دچار مشکل تنفس در ارتفاع شدم که فکر کنم توی سالهای اخیر کوهنوردیم باهاش برخورد نکرده بودم. اول از همه اینکه کلا بابینی نفس کشیدن برام سخته اما خوب همیشه سعی بر رعایت این امر داشتم. به تازگی توی ارتفاع نمی تونم خوب نفس بکشم احساس می کنم نفس تا نیمه ی شش هام میاد و تا انتها نمی رسه و موجب نفس های سطحی و تند میشه که باعث خستگی ریه میشه!

نکته: مدتی حدود 6ماه یا بیشتر کوه نرفتم این می تونه دلیل باشه یا نه؟

جواب: انجمن پزشکی کوهستان ایران: اصولا در هیچ متن علمی به تنفس دهانی صرف سفارش نشده و یک ورزشکار بعید بنظر می رسد بتواند بتنهایی و فقط از طریق بینی هوا و اکسیژن مورد نیاز خود را تامین کند و همیشه از تنفس دهانی هم استفاده می کند. در ورزش کوهنوردی که شرایط بسیار مشکل تر می باشد و بدلیل رقت هوا و کاهش سهمی اکسیژن حتما باید از تنفس دهانی کمک گرفت.

نکته ای که در تنفس دهانی حائز اهمیت است استفاده از پوششی مناسب در هوای سرد است تا در هنگام تنفس های سریع بدلیل ورود هوای سرد و خشک به ریه ها و مخاط بینی و گلو و حنجره از تحریک مجاری تنفسی جلوگیری شود و از ابتلا به سرفه های خومبو که از عوارض حضور در مناطق سرد می باشد جلوگیری شود.

با استفاده از یک پوشش پارچه ای یا کلاه طوفان می توان هوای گرم و مرطوب ریه ها را در هنگام بازدم با هوای سرد و خشک کوهستان در هنگام دم مخلوط کرده و از ورود هوای سرد و خشک تحریک کننده به ریه ها و حنجره جلوگیری کرد.

مطمئنا تمرین بیشتر در ارتفاعات و افزایش حجم و عملکرد ریوی در تبادلات هوایی ریه ها موثر است و باید با استفاده از ورزشهای متنوع در سطح شهر و ارتفاعات تنفس بهتری برای خود فراهم کرد.

تدوین: دکتر حمید مساعدیان


منبع:/www.iranmountainmedicine.blogfa.com

نحوه نگهداری و مراقبت از طنابهای سنگنوردی

نحوه نگهداری و مراقبت از طنابهای سنگنوردی

مهمترین مواردی که باید در حفاظت از طناب های سنگنوردی به کار رود عبارت است از:


۱- قرار دادن طناب داخل یک کیسه در بسته پارچه ای (پارچه ای که هوا از منافذ آن عبور کند) و دور بودن از گرد و خاک، نگهداری این کیسه در جای خشک.

۲- محافظت از تابش طولانی نور خورشید به آن.

۳- عدم شست و شوی طناب با مواد شیمیایی، در صورت آلوده شدن آن به مواد روغنی آلاینده و نیاز به شست و شو، از روش و موادی که کارخانه سازنده توصیه نموده است استفاده نمائید.

۴- طناب جزو وسایل شخصی سنگنورد و حافظ جان شماست، لذا طناب را به کسی قرض ندهید، تا از سالم ماندن آن مطمئن باشید.

۵- برای طناب خود یک دفترچه درست کنید و کارها و صعودهای را که با آن انجام داده اید را در آن یادداشت کنید.

۶- از طناب خود جز برای سنگنوردی و کوهنوردی استفاده دیگری نکنید.

۷- در هنگام نگهداری از طناب آن را در زیر لوازم دیگر قرار ندهید.

۸- قبل از استفاده از طناب، آن را به دقت بازبینی کنید و پس از اطمینان از سالم بودن از طناب استفاده کنید.

۹- در صورت زدگی طناب، حتما” علامت گذاری و جدا کردن آن از دیگر طناب های سالم الزامیست، و دیگر کاربران را نیز مطلع کنید.

۱۰- بسته به نوع کاربری، هر طناب عمر مفیدی دارد که بعد از آن باید کنار گذاشته شود، نهایت این عمر ۵ تا ۶ سال می باشد، و حتی اگر از طناب استفاده نکرده اید، بعد از این مدت باید آن را دور بیاندازید، کلیه ابزارهای نایلونی عمر مفیدی دارند و طناب هم از این قاعده مستثنی نیست، ۳ تا ۴ سال  زمان مناسبی است که می توان از یک طناب استفاده کرد (۲ سال برای استفاده منظم و هفتگی، ۱ سال برای استفاده بیش از یک روز در هفته).....

انواع طناب سنگنوردی از نظر نوع کاربری

طناب های سنگنوردی با کاربرد های گوناگون ساخته می شوند، به هنگام خرید باید با مطالعه دفترچه راهنمای همراه طناب، به کاربری آن دقت کرد، معمولا” طول طناب ها بین ۵۰ تا ۶۰ متر است.

تک طناب یا Single Rope: این رده از طناب ها به صورت تک رشته بوده و توانایی مهار سقوط را دارا هستند. از این نوع طناب ها در صعود های سر طناب استفاده می شود. اندازه های که معمولا” در صعود ها استفاده می شود عبارت است از: ۹/۸ – ۱۰/۲ – ۱۰/۵ و ۱۱ میلی متری.

نیم طناب یا طناب دوبله Double Rope: از این طناب ها به صورت دو رشته برای صعود های دو طنابه استفاده می شود. هر رشته را می توان داخل یک کارابین انداخت.

طناب دو قلو Twist Rope: در صورت استفاده از این طناب در صعود حتما” باید هر دو رشته را داخل یک کارابین انداخت.

کاربرد طناب با قطر های مختلف

۳ میلی متری: بند چکش – بند حمایت ابزار (مانند: صفحه ترمز – هشت فرود – یومار)

۵ میلی متری: حلقه طنابچه – طنابچه مخصوص گره پروسیک – پله رکاب

۷ میلی متری: به صورت دو لا برای فرود – بر قراری کارگاه ها – طناب انفرادی

۹ میلی متری: برای صعود و فرود (به این نوع طناب ها، نیم طناب گفته می شوند) استفاده در صعود های دشوار به صورت دو لا (روش ۲ طنابه)

۹/۸ – ۱۰/۲ – ۱۰/۵ – ۱۱ میلی متری: برای حمایت در صعود های سر طناب

منبع:http://sangrang.blogfa.com

ردیابی کوهنوردان در طاقت‌فرساترین کوه‌های جهان با پهپاد!!


ردیابی کوهنوردان در طاقت‌فرساترین کوه‌های جهان با پهپاد!!


استفاده از پهپادها در پاکستان همیشه تصویری از هواپیماهای جاسوسی آمریکایی را در ذهن می‌آورد که به مناطق قبیله‌ای حمله می‌کنند، اما این فناوری اکنون برای ثبت تصاویری کاملا متفاوت از این کشور جهت ردیابی کوهنوردان در یکی از طاقت‌فرساترین کوه‌های جهان مورد استفاده قرار گرفته است.

 

 Mountain

 

پهپادها یا هواپیماهای بدون سرنشین کنترل از راه دور از مدتها پیش تحت سلطه ارتش آمریکا قرار داشته و بویژه در مناطق قبیله‌ای پاکستان در نزدیکی مرز افغانستان برای جاسوسی در مورد اهداف شبه‌نظامی مورد استفاده بوده است.

 

اما اخیرا افراد غیرنظامی نیز بطور فزاینده‌ای به این فناوری روی آورده و از آنها برای ثبت تصاویر در ورزشهای مخاطره‌آمیز استفاده می‌کنند.

 

تابستان امسال یک گروه اکتشافی سوئیسی از بالگردهای کنترل از راه دور برای ثبت تصاویر نادر از کوهنوردان بر روی رشته‌کوه قراقروم، یکی از طاقت‌فرساترین و دشوارترین کوههای جهان استفاده کردند.

 

این گروه یک پروژه مشترک میان شرکت پوشاک و تجهیزات ماموت و شرکت تخصصی استفاده از بالگردهای کنترل از راه دور برای فیلمبرداری Dedicam بوده و هدف آن ثبت تصاویری از دیوید لاما، کوهنورد مشهور و پیتر اوتنر، هم‌تیمی وی در برج مخروطی ترانگو در بلتستان پاکستان بود.

 

این برج گسترده در پخچال بالتورو بیش از ۶۰۰۰ متر بالاتر از سطح دریا بوده و از لحاظ فنی یکی از دشوارترین مناطق کوهنوردی جهان محسوب می‌شود.

 

فیلم‌سازان از مدتها پیش از این، از بالگردها برای ثبت تصاویر هوایی از کوهنوردان و همچنین موج‌سواران و اسکی‌بازان که تصویربرداری زمینی از آنها ممکن نیست، استفاده می‌کنند؛ اما هزینه بالا و خطر برخورد آنها با زمین یا مردم نیز وجود داشته و علاوه بر آن پره‌های این بالگردها باعث بلند شدن برف یا غبار و برهم زدن تعادل کوهنوردان می‌شود.

 

پهپادها با وزن چند کیلویی و هزینه ۱۰۰۰ تا ۴۰ هزار دلاری تنها کسری از اندازه و هزینه این بالگردها را داشته و تمام پره‌های مدلهای جدید آنها نیز به سمت آسمان هستند که آنها را شبیه به یک عنکبوت یا حشره مکانیکی می‌کند.

 

بزرگترین نگرانی این ماموریت چگونگی کار این پهپادها در شرایط هوایی رقیق و ارتفاعات بالای پاکستان بود.

 

محققان با خود دو پهپاد را برای این ماموریت انتخاب کرده و با استفاده از یک کنسول دستی شبیه به کنسولهای بازی و عینک‌های مخصوص به کنترل آنها پرداختند.

 

چالش بعدی، پیدا کردن کوهنوردان بود که این پهپادها توانستند با موفقیت آنها را در فاصله ۲۰۰۰ متری پیدا کرده و تصاویر خارق‌العاده‌ای را از آنها و محیط کوهستانی قراقروم ثبت کردند.

 

رشته‌کوه قراقروم به وسیله رود سند از هیمالیا جدا شده است و معروفترین قله آن «کی۲» دومین قله مرتفع دنیاست که علاوه بر ارتفاع بلندش که ۸۶۱۱ متر است، بعنوان دشوارترین کوه دنیا نیز شناخته می‌شود.

منبع:ایسنا

«گرامی‌داشت یاد و تلاش صعود کنندگان مسیر ایران»؛ ۱۶ مرداد در برج میلاد

آئین «گرامی‌داشت یاد و تلاش صعود کنندگان مسیر ایران»؛ ۱۶ مرداد در برج میلاد PDF چاپ نامه الکترونیک


بنا بر اطلاعیه پایگاه خبری باشگاه آرش: آئین «گرامی‌داشت یاد و تلاش صعود کنندگان مسیر ایران» توسط این باشگاه و با همکاری و مساعدت شهردار تهران و شورای اسلامی شهر تهران برگزار می‌گردد.


- زمان: چهارشنبه شانزدهم مرداد ۱۳۹۲ از ساعت ۱۸:۴۵ الی ۲۰:۲۰
- مکان: در سالن همایش‌های برج میلاد

منبع:http://msfi.ir/archive/news-archive

وقتی به کوه‌ می‌روید؛ به رنگ طبیعت لباس نپوشید!

وقتی به کوه‌ می‌روید؛ به رنگ طبیعت لباس نپوشید!

کسانی به کوه‌پیمایی می‌روند، از پوشیدن لباس‌های سبز و یا به رنگ محیط و طبیعت منطقه خودداری کند.

به گزارش جام‌نیوز به نقل از سایت رادیو سوئد؛ لباس و پوشش‌هایی به رنگ طبیعت، می تواند مانع یافتن افراد درصورت گم شدن در مناطق کوهستانی شود.

گروه نجات کوهستان هشدارداده‌ است تا کسانی که به کوه‌پیمایی می‌روند، از پوشیدن لباس‌های سبز و یا به رنگ محیط و طبیعت منطقه خودداری کند. در این هشدار آمده‌ است کسانی با لباس‌هایی در رنگ های متضاد و متفاوت با رنگ طبیعت و محیط، درصورت گم شدن، شانس بیشتری برای از جمله دیده شدن با هلی‌کوپتر از فاصله دور دارند. 

منبع:http://www.koohnevesht.blogfa.com/

هشت هزار متری‌های جهان و کوهنوردانی که در آنها آرام گرفتند:

هشت هزار متری‌های جهان و کوهنوردانی که در آنها آرام گرفتند:

انجمن پزشکی کوهستان ایران:
بیش از یک قرن است که رویای ایستادن بر فراز بلندترین نقطه‌های دنیا با تلاش کوهنوردان جامه عمل پوشیده است، اما آنها که از آن سال‌ها تا امروز رفتن به هشت هزارتایی‌ها را تجربه می‌کنند، می‌دانند رفتن این راه با فرض ماندن در کوهستان خواهد بود. از این روست که گروه بزرگی از بااستقامت‌ترین مردان جهان در این کوه‌ها آرام گرفته‌اند. در ایران متاسفانه آمار کشته‌شدگان هیمالیانوردی به سال 2004 بازمی‌گردد. آنچه می‌خوانید آماری است از 14 هشت هزارمتری جهان، تاریخ اولین صعودها و کسانی که در این راه جان باختند:

قله اورست

ارتفاع: 8848 متر

مکان: چین / نپال

اولین فاتحان: ادموند هیلاری از نیوزیلند و تنزینگ نرگی از نپال

اولین صعود: ساعت 11.30 صبح ۲۹ می‌۱۹۵۳

کشته‌شدگان صعود به این قله: 244 نفر


قله کی۲

ارتفاع: ۸۶۱۱ متر

مکان: چین / پاکستان

اولین فاتحان: آشیل کمپاگنونی و لینو لاسدلی از ایتالیا

اولین صعود: ۳۱ جولای ۱۹۵۴

کشته شدگان صعود به این قله: 81

ایرانی کشته شده: داود خادم در دو آگوست 2004


قله کانگ چن جونگا

ارتفاع: ۸۵۸۶ متر

مکان: نپال / هند

اولین فاتحان: جرج باند و جو براون از انگلستان

اولین صعود: ۲۵ می‌۱۹۵۵

کشته‌شدگان صعود به این قله: 51 نفر


قله لوتسه

ارتفاع: ۸۵۱۶ متر

مکان: چین / نپال

اولین فاتحان: فریتز لاچ سینگر و ارنست ریس از سوییس

اولین صعود: ۱۸ می‌۱۹۵۶

کشته شدگان صعود به این قله: 25


قله ماکالو

ارتفاع: ۸۴۸۵ متر

مکان: چین / نپال

اولین فاتحان: جین کوزی و لیونل تری از فرانسه

تاریخ اولین صعود: ۱۵ می‌۱۹۵۵

کشته شدگان صعود به این قله: 32


قله چو ایو

ارتفاع: ۸۲۰۱ متر

مکان: چین / نپال

اولین فاتحان: جوزف جوچلر از اتریش، پاسانگ داوا لاما از نپال و هربرت تیچی از اتریش

تاریخ اولین صعود: ۱۹ اکتبر ۱۹۵۴

کشته شدگان صعود به این قله: 49


قله دائولاگیری ۱

ارتفاع: ۸۱۶۸ متر

مکان: نپال

اولین فاتحان: کورت دینبرگر از اتریش، ژیتر دی انر از آلمان، ناوانگ درجه و نیما درجه از نپال، ارنست فورر از سوییس و آلبین اسچلبرک از اتریش

تاریخ اولین صعود: ۳۰ می‌۱۹۶۰

کشته‌شدگان صعود به این قله: 68

ایرانی کشته شده: مهدی اعتمادی فر در یک می‌2009


قله ماناسلو

ارتفاع: ۸۱۶۳ متر

مکان: نپال

اولین فاتحان: توشیو ایمانیشی از ژاپن و گیالزن نوربو از نپال

تاریخ اولین صعود: ۹ می‌۱۹۵۶

کشته‌شدگان صعود به این قله: 78

ایرانیان کشته شده: جعفر ناصری در 11 می ‌2012 و عیسی میرشکاری در 29 آوریل 2011


قله نانگا پاربات

ارتفاع: ۸۱۲۶ متر

مکان: پاکستان

اولین فاتحان: هرمن بوهل از اتریش

تاریخ اولین صعود: ۳ جولای ۱۹۵۳

کشته شدگان صعود به این قله: 69

ایرانی کشته شده: سامان نعمتی در 17 جولای 2008


قله آناپورنا۱

ارتفاع: ۸۰۹۱ متر

مکان: نپال

اولین فاتحان: ماوریس هرزگ و لوییس لاچنال از فرانسه

تاریخ اولین صعود: ۳ جون ۱۹۵۰

کشته شدگان صعود به این قله: 70


قله گاشربروم ۱

ارتفاع: ۸۰۸۰

مکان: چین / پاکستان

اولین فاتحان: اندرو کاوفمن و پیت اسچوانینگ از آمریکا

تاریخ اولین صعود: ۵ جولای ۱۹۵۸

کشته‌شدگان صعود به این قله: 30

ایرانی کشته شده: محمد اوراز در هفتم سپتامبر 2003


قله برود پیک

ارتفاع: ۸۰۵۱

مکان: چین / پاکستان

اولین فاتحان: فریتز وینتراستیلر، مارکوس اشموک، کورت دی امبرگر و هرمن بوهل از اتریش

تاریخ اولین صعود: ۹ جون ۱۹۵۷

کشته‌شدگان صعود به این قله: 31

ایرانیان کشته‌شده: آیدین بزرگی، مجتبی جراحی و پویا کیوان در 23 جولای 2013


قله گاشربروم ۲

ارتفاع: ۸۰۳۴

مکان: چین / پاکستان

اولین فاتحان: فریتز موراوک، ژزف لارچ و هانس ویلن پارت از اتریش

تاریخ اولین صعود: ۷ جولای ۱۹۵۶

کشته شدگان صعود به این قله: 22

ایرانی کشته شده: لیلا اسفندیاری در 22 جولای 2011


قله شیشاپانگما

ارتفاع: ۸۰۲۷

مکان: چین

اولین فاتحان: هسو چینگ، چانگ چون ین، وانگ فاژو، چن سان، چن تینگ لیان، وو تسانگ یو، سودنام دوجی، میگمار تراشی، دوجی و یونتن همگی از چین

تاریخ اولین صعود: ۲ می‌۱۹۶۴

کشته‌شدگان صعود به این قله: ۲۴                    
منبع:http://www.iranmountainmedicine.blogfa.com/post-3539.aspx

آخرین اطلاعات تقویم ورزشی و جلسات اتحادیه جهانی کوهنوردی:

آخرین اطلاعات تقویم ورزشی و جلسات اتحادیه جهانی کوهنوردی:

Calendar July 2013

15 Aug 2013 to 23 Aug 2013
Rock Climbing Festival
Terelj, Mongolia

25 Aug 2013 to 31 Aug 2013
Youth Training Leader Course
Maretlwane Bush Camp, Magaliesberg, South Africa

03 Oct 2013 to 03 Oct 2013
Executive Board meeting
Pontresina, Switzerland

03 Oct 2013 to 04 Oct 2013
Management Committee meeting
Pontresina, Switzerland

04 Oct 2013 to 05 Oct 2013
UIAA General Assembly 2013
Pontresina, Switzerland

01 Dec 2013
UIAA Ice Climbing World Tour online registration opens

منبع:http://www.iranmountainmedicine.blogfa.com/

امداد هوایی در 8000 متریها:

امداد هوایی در 8000 متریها:



انجمن پزشکی کوهستان ایران: گستره 8000 متریها از شرقی ترین قله، کانچن چونگا که در مرز شمالی هند، شرق نپال و مرز غربی بوتان قرار گرفته تا غربی ترین نقطه هیمالیا در نانگاپاربات که در شمال پاکستان قرار دارد وسعت دارد.

از دهه 20 میلادی در قرن گذشته و با ورود سیاحان، گردشگران و کوهنوردان بحث امداد و نجات بر روز کوههای بلند این مناطق نیز مطرح گردید. متاسفانه تمامی گستره هیمالیا جزو سیاسی ترین نقاط درگیر جنگ طی سالهای متمادی می باشد. در واقع نپال به واسطه قرار گیری میان دو قدرت هندوستان و چین (منطقه خودمختار تبت) همواره از لحاظ سیاسی و مذهبی تحت تاثیر این کشورها قرار داشته و بسیاری از فعالیتهای آن نظیر گسترش گردشگری نپال بدون هماهنگی و همکاری این کشورها امکان پذیر نبوده و نمی باشد.

قدرت مرکزی در این کشور در اختیار اکثریت هندو است و اقلیت بودایی که سهم عمده فعالیت گردشگری را دارند در حاشیه اختیارات قرار گرفته اند. در سال 2005 نخستین اقدامات به منظور حل بحران امداد و نجات با اجاره بالگردهای روز دنیا که دارای قدرت پرواز و نشست و برخواست بر فراز 8000 متریها بودند توسط شرکتهای بودایی به کار گرفته شد، اما دولت هندومذهب نپال با بهانه قرار دادن فرود بالگرد بر فراز اورست و قدم نهادن خلبان آن بر این کوه، مجوز فعالیت بالگرد را لغو نمود! حضور چنین پرنده های پرتوانی می توانست معضل امداد را در این منطقه تا حدزیادی حل و فصل کند.


طی سالهای پس از آن شرکتهای نپالی با قرار داد منعقده با امداد هوایی کشور سوئیس به نام فیش تل ایرتوانستند ضمن آموزش خلبانهای خود چندین امداد مهم را نیز در کوههای خود صورت دهند که مهمترین آنهاحمل مصدوم از ارتفاع 7300 متری کمپ سوم اورست و 7000 متری دائولاگیری در سال 2013 و امداد هوایی در سال 2010 از ارتفاع 7200 متری آناپورنا را می توان برشمرد.

اما امداد هوایی با کمک بالگرد متاسفانه در کشور پاکستان دارای داستان تلختری است. پاکستان بدلیل جنگ دیرینه خود با هندوستان بر سر منطقه مورد مناقشه تبت سالهاست در گیر جنگ در ارتفاعات قراقروم است. تنها در دوران حضور کوهنوردان و در فصل تابستان ایشان اقدام به برقراری آتش بس می کنند. ولی به محض خارج شدن گردشگران توپخانه دو طرف به قدرت نمایی می پردازند و این داستان تلخ تاکنون و گذشت بیش از نیم قرن ادامه داشته است! بر همین اساس منطقه مورد مناقشه که بیشترین سهم را در حضور گردشگران دارد و 4 غول 8000 متری پاکستان نیز در محدوده آن قرار گرفته است جزو مناطق پرواز ممنوع طرفین است و ارتش پاکستان ضمن مراقبت از خروج اطلاعات این مناطق جلوی هرگونه نشت اطلاعات نظیر ثبت مختصات مناطق نظامی، عکسبرداری از راهها و پایگاههای نظامی و انتظامی و ... را می گیرد. بر همین اساس محدودیتهای بسیاری گریبان تیمها را می گیرد. در این مورد حضور افسران رابط که عمدتن نظامی هستند و تیمها را همراهی می کنند نیز در محدودیتهای موجود موثرواقع می گردد. همچنین کشورهای غربی برای کاهش مناقشات طرفین (هندو پاکستان) از فروش تسلیحات از جمله بالگردهای دارای قدرت پرواز بالا به این کشورها و آموزش خلبانهای پاکستانی خودداری می کنند.

از این رو وضعیت امداد هوایی در کشور پاکستان و بخصوص منطقه قراقروم بسیار آشفته و نامطمئن است. بالگردهای حاضر تنها توان پرواز تا سقف 7000 متر و امداد در محدوده 5500 متر را دارند.

متاسفانه کشورپاکستان به دلایل امنیتی بر خلاف نپال اجازه حضور تیمهای امدادگر غربی به کشور خود را هم نمی دهد!


پی نوشت

به جرائت می توان گفت مرگ سه کوهنورد جوان ایرانی در تابستان سال جاری در برودپیک در صورت وجود تیم مجهز امداد هوایی (نظیر آنچه در سال جاری در نپال رغم خورد و نه آن چیزی که کوهنورد آلمانی در برودپیک به کار بست!) طور دیگری رغم می خورد. در این مورد حساسیت دولت پاکستان در اعلام مختصات دقیق محل تماس کوهنوردان، نبود بالگرد مناسب و نبود تیم مجهز امداد هوایی لطمات جبران ناپذیری به کوهنوردان و گردشگران وارد می سازد که در موارد بسیاری همچون حادثه اخیر مرگ کسانی را به دنبال دارد که دولت پاکستان مسئولیت حفظ جانشان را بر عهده داشته است.


در این مورد بخوانید:

لزوم توجه به امداد هوایی

تفاوت در تفکر تیم امداد

بلندترین امداد در اورست

ناجی بدون سرنشین 

منبع:http://www.iranmountainmedicine.blogfa.com/