کوه لوتسه
نام کوه : لوتسه
ارتفاع : 8516 متر، 27،920 فیت
محل قرار گیری : نپال، تبت
بهترین ماههای صعود : آوریل، می و سپتامبر، اکتبر
نزدیکترین فرودگاه بین المللی : کاتماندو
اولین صعود : 1956 هیئت اعزامی از کشور سوئیس
قله لوتسه به وسیله هیئت مساحی هندی قله E1 نامیده شد ولی به نظر می رسد که
تا سال ۱۹۲۱ که تیم پیشرو شناسایی اورست به سرپرستی "هوارد باری "از دره
"کاما" وجبهه غربی یخچال "کانشونگ" به این منطقه وارد شد هیچ نام محلی اعم
از نپالی یا تبتی نداشته باشد. هوارد باری این قله را لوتسه lho-tse نامید
که قله جنوبی معنا می داد(زیرا در جنوب کوه اورست قرار داشت) ابتدا قرار
بود این کوه را تنها بعنوان یک ۸۰۰۰ متری فرعی بشناسند، ولی ارتفاع بالا و
فاصله حدود ۳ کیلومتری از اورست بهترین دلیل برای مستقل شناختن لوتسه
بعنوان چهارمین کوه رفیع دنیا بود.
گرچه این کوه چهارمین کوه رفیع دنیا بود اما همسایگی با غول اورست باعث شد
که کوهنوردان پیشرو به آن اعتنایی نکنند. دشوار و خطرناک بودن جبهه کانشونگ
و گرده شمال شرقی نیز از دیگر عوامل توجه نکردن به این کوه بود. یال شرقی
که بسیار تیز و دندانه دار است پوشیده از برجهای یخی و صخره های یخ زده
است. این یال دارای سه قله بلند فرعی است. شرقی ترین این قلل "لوتسه شار"
با ۸۳۹۸ متر ارتفاع در فاصله ۱ کیلومتری از قله اصلی قرار دارد. بین قله
اصلی و لوتسه شارهمچنین دو قله مرکزی قرار دارد، که یکی ۲۵ متر از لوتسه
شار کوتاهتر و دیگری به همین میزان بلندتر است.
ابتدا قرار بود لوتسه شار بعنوان یک ۸۰۰۰ متری مستقل شناخته شود ولی با در
نظر گرفتن پائینترین نقطه بر روی یال شرقی که تنها حدود ۲۰۰ متر کوتاهتر از
قله اصلی لوتسه است این امر پذیرفته نشد(هر چند این مسئله هیچگاه از
جذابیتهای لوتسه شار به عنوان یک هدف نکاست) .راه رسیدن به قله لوتسه ابتدا
توسط تیم "تیلمن" در ۱۹۵۰ و بعد توسط تیم "شیپتون" در ۱۹۵۱ مشاهده شد (آنها
قصد شناسائی جبهه جنوبی اورست را داشتند). هیئتهای سوئیسی و انگلیسی در
سالهای ۵۲ و ۵۳ در زمان صعود اورست یک گذرگاه را در جبهه غربی مشاهده کردند
که تا قله امتداد میافت.
در نهایت نخستین تلاش این کوه در سال ۱۹۵۵ از همین مسیر و پس از عبور از
یخچال خمبو و کم غربی صورت گرفت. این تیم به سرپرستی "نورمن دیرن فورث" و
متشکل از کوهنوردان کشورهای سوئیس و آمریکا و همچنین "اروین اشنایدر"(از
اعضای تیم ۱۹۳۴ نانگا پاربات) بود. از این تیم "درنست سن"و "آرتور اسپوهل"
به همراه دو شرپا به سمت قله حرکت کردند. پس از سه ساعت تلاش از ۷۶۰۰اسپوهل
و دو شرپای همراه بازگشتند ولی "سن" ادامه داد. اما او نیز در ابتدای دهلیز
بخاطر تمام شدن اکسیژن همراهش بازگشت.
در ۱۹۵۶ سوئیسیها مجددا برای صعود به اورست بازگشتند اما آنها مجوز لوتسه
را نیز دریافت کردند. سرپرستی این تیم را "آلبرت اگلر" بر عهده داشت.
سوئیسیها به دو گروه تقسیم شدند و تیم قویتر را برای صعود لوتسه در نظر
گرفتند.
در ۱۸می "لوشینگر" به همراه "رایز" توانستند با عبور از دهلیز زیبای غربی
خود را به قله برسانند و نخستین صعود لوتسه را صورت دهند(۵ روز پس از صعود
لوتسه این تیم موفق شد اورست را نیز توسط ۴ تن از اعضایش فتح نماید). اما
لوتسه شار برای نخستین بار در سال ۱۹۶۵ بوسیله گروهی از کوهنوردان ژاپنی
هدف قرار گرفت. آنها برغم سقوط بهمن های پی در پی تا ارتفاع ۸۰۰۰ متر بالا
رفتند ولی دشوار بودن مسیر و همراه نداشتن کپسول اکسیژن آنها را از صعود
باز داشت. در۱۹۷۰ تیمی از کوهنوردان اطریشی توانستند با بهره گیری از
تجربیات ژاپنی ها این کوه دشوار را فتح نمایند. با اینحال دو قله مرکزی
لوتسه تا سال ۲۰۰۰ هیچ صعود موفقی را به خود ندید و در این سال تیمی از
روسیه به سرپرستی "تیمو فیف" توانست از طریق گردنه جنوبی اورست، با عبور از
مسیر صعود نشده یال شمالی به سمت قله اصلی و سپس حرکت به سمت چپ و به طرف
قله میانی پس از یافتن مسیری در جبهه کانشونگ و گذاردن بیش از ۱۰۰۰ متر
طناب ثابت در روزهای ۲۳،۲۴ و ۲۷ می ۹ نفر از اعضایش را به قله برساند، دیگر
قله فرعی لوتسه نیز با بهره گیری از تجربیات تیم سال۲۰۰۰ و درست سه سال بعد
یعنی در ۲۰۰۳ توسط روسها فتح شد تا بدین شکل تمامی نقاط بالی ۸۰۰۰ متر دنیا
جای گامهای انسان را لمس نمایند.
منبع: سرزمین خورشید
