گروپی شاخه وانی هه ڵو

پیچ خوردگی مچ پا و درمان آن در کوهنوردی:

Image Detail

انجمن پزشکی کوهستان ایران: یکی از شایع ترین ضایعات مچ پا، پیچ خوردگی یا اسپرین(کشیدگی رباط های مچ پا) است و این آسیب دیدگی بیشتر متوجه ورزشکاران رشته هایی چون، کوهنوردی، فوتبال و بسکتبال است.

بین 700 تا 80 درصد از کشیدگی ها در مچ پا، رباط های قدامی و خلفی و رباط کالکانوفیبولار را درگیر می کند و به آن کشیدگی خارجی گفته می شود. بسته به میزان آسیب این نوع کشیدگی به 3 بخش تقسیم می شود:

1-کشیدگی یا پارگی در رباط قدامی تالوفیبولار بدون ایجاد بی ثباتی

2- پارگی کامل رباط قدامی تالوفیبولار همراه با پارگی جزئی رباط کالکانوفیبولار همراه بی ثباتی نسبی

3- پارگی کامل رباط قدامی تالو فیبولار و کالکانوفیبولار همراه با بی ثباتی

از شایع ترین مکانیزم های ایجاد پیچ خوردگی به داخل، چرخش مچ به پایین و داخل است که باعث کشیدگی رباط های خارجی مچ می شود. پیچ خوردگی مچ معمولا هنگام راه رفتن رخ می دهد.

پوشیدن کفش پاشنه بلند و راه رفتن روی سطح ناهموار احتمال پیچ خوردگی مچ را افزایش می دهد.

ضعف عضلات چرخاننده به خارج مچ پا یکی از مهمترین علل در ایجاد پیچ خوردگی است.

همچنین نشان داده شده که احتمال پیچ خوردگی مچ پا در زنان بیشتر از مردان است.

تست های ارزیابی کشیدگی خارجی مچ پا :

تست Anterior drawer : در این تست معاینه گر در حالی که مچ پا 10-15 درجه به پایین خم کرده و پاشنه را به سمت جلو می کشد.

قانون اوتاوا برای تشخیص کشیدگی :حساسیت به لمس در نوک قوزک خارجی، ناتوانی برای راه رفتن 4 قدم، درد در قاعده متاتارس 5. با این سه شرط اگر X-RaY سالم باشد بیمار باید مورد ارزیابی قرار گیرد.

Image Detail

در کشیدگی حاد خارجی پا به علت فشرده شدن سطوح مفصل در سمت داخل، بیمار در زیر قوزک داخلی هم درد خواهد داشت. اغلب محل درد در سمت خارج و زیر قوزک خارجی است که گاهی به قسمتهای بالاتر وپایین تر هم سرایت می کند..

علائم :

مدت زمان Stance وزن اندازه روی پای درگیر هنگام راه رفتن در این افراد کوتاه می شود. بیمار ممکن است دچار لنگی شود و حتی برای راه رفتن نیاز به عصا داشته باشد. در ناحیه تورم دیده می شود و حتی گاهی به دلیل اتصال رباط درگیر به کپسول مفصلی مچ در مفصل اطراف هم دیده می شود. محل آسیب در همان روز پیچ خوردگی یا روزهای بعد از آن ممکن است دچار خون مردگی شود. در مرحله حاد پوست ناحیه درگیر دمایش بالاتر است.

درمان: اهداف درمان در مرحله حاد

1. حمایت از بافتهای آسیب دیده :

2. تسریع ترمیم بافت

3. کاهش درد و التهاب و اسپاسم :

4. حفظ عملکرد بافت های سالم(خم کردن مچ رو به پایین و چرخش به داخل،حرکت مچ پا رو به بالا و پایین

5. انجام تمرینات ارگونومتر برای اندام فوقانی و تمرینات تقویتی زنجیره باز به صورت خم و صلف کردن ران حرکت به خارج و داخل ران.

اهداف درمان در مرحله تحت حاد:

1. پیشگیری از آسیب های بیشتر : ازخم کردن مچ به پایین و چرخش به داخل پرهیز شود و استفاده از مچ بند ادامه یابد.

2. گرم و سرد کردن عضو آسیب دیده با درجه 1 و 2 و بهبود ترمیم بافتی

3. افزایش دامنه حرکتی و انعطاف پذیری بافت..

4. پدال زدن روی دوچرخه و آغاز استفاده از تخته تعادل

5. کنترل نوروماسکولار، برگرداندن قدرت و تحمل.