تمرین بارفیکس با انگشت

تمرین بارفیکس با انگشت

Dead Hang : آویزان شدن از گیره سنگنوردی با دستهائی صاف و انتقال وزن بدن از ماهیچه های دست به اسکلت بدن

بعد از رکورد هزار بارفیکس در هر شش ساعت توسط دیمیتری شارافودینف و بارفیکس یک دستی توسط دنی آندرادا ، شان مک کول سنگنورد 22 ساله کانادائی مدعی تمرین بارفیکس با انگشتان خود شده ، این سنگنورد موفق که در  مسابقات جام جهانی رده جوانان پنج بار صاحب مقام شده در توصیف تمرینات خود که متاثر از تمرینات دانیل وودز است اینطور می گوید:

 از یک لبه صاف شروع کنید و انگشتها را در حالت مواج نگهدارید (انگشت شست روی انگشت اشاره) و وزن بدن را به حالت آویخته و dead hang نگهدارید (موج انگشتها به حالت باز) سپس وزن خود را فقط با انگشتهایی که سعی در برگشتن به حالت مواج دارند به بالا بکشید. من این حرکت را به حالت استاتیک  تا حدی که انگشتهایم فرم خود را از دست می دهند انجام می دهم و با حالت کمی دینامیک ادامه می دهم تا وقتیکه احساس کنم انگشتهایم برای ادامه تمرین از فرم اصلی خارج شده اند ، بعد 5 دقیقه با ارزش استراحت که عمدتا" سعی می کنم با تمرینات دیگری آنرا پوشش دهم که مانند یک استراحت 20 دقیقه ای است. اسپانسرهای شان لسپورتیوا و HRT هستند.

 

منبع:http://mountainflower.blogfa.com/

کمپ زدن در برف

کمپ زدن در برف

 برای کمپ زدن در زمستان باید دارای پناهگاهی خوب، وسایل گرمایی و مهارت خشک باقی ماندن باشید.

در شرایطی که هوا به سرعت عوض می شود و درجه حرارت هم نزدیک صفر و برف هم کم است ونیز در برنامه های کوتاه مدت و یا شرایطی که باید کمپ را سریع برپا کرد، مطمئناً چادر بهترین وسیله است. در وسط روز و زمانی که خورشید در پشت ابرها پنهان است، حرارت درون چادر می تواند 22تا 28درجه گرمتر از هوای بیرون باشد. تحت این شرایط می توان لباس و کیسه خواب خیس را خشک کرد. پناهگاه هایی که از برف درست می شوند، مثل غار برفی و ایگلو جهت برپا شدن به زمان بیشتر و مهارت و تلاش احتیاج دارند، اما از طرفی قوی تر، جادارتر و حتی در هوای خیلی سردهم گرم هستند.برپایی چادر در زمستان: محل برپایی چادر را به دور از نقاط خطرناکی مانند شکاف یخی، مسیر بهمن و یا نقاب ها انتخاب کنید. شکل وزش باد را در منطقه بررسی کنید اگر برف مانند سنگ سخت است و یا در سطح زمین شکل هایی از برف درست شده است، به معنی بادخیز بودن منطقه است.

اما اگرمنطقه حاوی برف پودری یا شل است به منزله آن است که منطقه از باد در امان است و یا برف های جمع شده توسط باد به آنجا آورده شده اند.یک منطقه گود در برف پودری، می تواند پناهگاه خوبی از دست باد باشد ولی شاید مجبور باشید که برف روی چادر را مرتباً پاک نمایید.محل انتخابی حتی المقدور مسطح باشد. منطقه ای که چادر روی آن قرار خواهد گرفت را کاملا برف کوبی کنید تا سطح منطقه بتواند وزن چادر و متعلقات را تحمل کند و بتوانید بندهای چادر را در برف بکوبید. صاف کردن و مسطح ساختن محوطه زیر چادر از لیزخوردن افراد در طول شب جلوگیری می کند و بدین وسیله از نقاط  برجسته و قلنبه سطح زمین خلاص می شوید. اهمیت این نکته زمانی است که تصمیم داشته باشید چند شبی را در آن محل بسر ببرید. چراکه برف زیر چادر بعد از شب اول مانند سنگ سفت می شود و هر برجستگی در سطح آن به صورت یخ زده در می آید. یک بیل با صفحه ای چهار گوش برای تسطیح محل چادر وسیله خوبی است. کوبیدن برف منطقه با «کفش های برف » باعث فشرده شدن سطح برف می شود. اسکی نیز وسیله خوبی برای صاف کردن است. اگر سطح زیر چادر کمی شیب دار است، طوری بخوابید که سر شما در بالای شیب باشد.

بعد از برپا کردن چادر، حفره ای به عمق 30سانتی متر در جلوی چادر ایجاد کنید. افراد می توانند هنگام بستن یا باز کردن گتر و در آوردن کفش های خود، راحت در چادر بنشینند و پاهای خود را در این گودال قرار دهند.وسایل پخت و پز و اجاق آشپزی را هم در آن طرف این گودال قرار دهید. در هوای توفانی این گودال محل خوبی برای برای محافظت چراغ از شر باد است و به کوهنوردان اجازه می دهد که هنگامی که در کیسه خواب خود هستند، کمی به جلو بخزند و آشپزی خود را انجام دهند. دالان رودی چادر را می توان روی این گودال برقرار کرد. اگر چادر در معرض باد است، دور آن دیوار هایی از برف ایجاد کنید. این دیوار( که باید بین 1 تا 2متر باشد) را در هر نقطه ای در پیرامون چادر می توانید درست کنید تا جلوی برخورد باد به چادر را بگیرد. هرچه قدر دیوار بلندتر باشد باید آن را دورتر از چادر درست کرد. مثلاً یک دیوار یک متری باید یک متر هم از چادر فاصله داشته باشد. این کار به این دلیل صورت می گیرد که باد در قسمت پناهگاه دیوار، برف زیادی را انبار خواهد کرد و این منطقه خیلی سریع پرخواهد شد. ساده ترین و سریع ترین راه برپا کردن دیوار، کندن بلوک های برفی با استفاده از اره برفی و یا قسمت نوک بیل و قرار دادن آنها روی هم هست.

در زمان توفان باید هر چند وقتی سقف چادر را از برف پاک کرد. در اغلب توفان ها مسئله مهم برفی که از آسمان می بارد نیست، بلکه برفی است که توسط باد آورده می شود. در قسمت پناهگاه دیوار و چادر، باد برف زیادی را جمع خواهد کرد.در چادری که حتی تا نیمه در برف فرورفته است، خطر خفگی وجود دارد، مخصوصا که درون آن پخت و پز هم در جریان باشد.علاوه بر این، جمع شدن برف زیاد روی چادر می تواند باعث شکسته شدن تیرک ها و یا فروریختن کل چادر بشود. بطور منظم سعی کنید که برف جمع شده روی دیوارهای چادر را بتکانید و با بیل برف هایی که در قسمت تماس پوش دوم با برف هستند را پاک کنید تا هوا بتواند بین پوش بیرونی و چادر در جریان باشد. دقت کنید که به هنگام برف روبی، با صفحه بیل خود چادر را پاره نکنید. وزن زیاد برف می تواند باعث پاره شدن پوش نایلونی چادر شود. در توفان های قوی و دراز مدت، چادر می تواند در برف جمع شده به دور آن گم شود. شاید هم مجبور شوید که چادر را از محل فعلی آن به روی سطح برف های جدید منتقل کنید. 

منبع:http://www.iranmountainmedicine.blogfa.com/

باز هم هشدار به کوه نوردان

انجمن پزشکی کوهستان ایران: به دنبال ورود یک سامانه بارش‌ زا از اواخر هفته گذشته به کشور و بارش برف در بسیاری از ارتفاعات، بهمن‌های متعددی در مناطق و جاده‌های کوهستانی ریزش نموده که متاسفانه منجر به مرگ تعدادی از هموطنان عزیزمان گردید. با توجه به ادامه ناپایداری ‌های جوی و احتمال تکرار حوادث مشابه، کمیسیون کوه نوردی ایمن لازم می‌داند توصیه‌ها و هشدارهایی را به کوه نوردان، علاقه‌مندان ورزش‌های زمستانی و هموطنان عزیز ارائه نماید.

لازم به تاکید است که در طول 50 سال گذشته اکثر حوادث مرتبط با بهمن در کوهستان ‌های کشور در نتیجۀ همزمانی جو ناپایدار (ریزش برف) با روزهای پایان هفته رخ داده است. این نکته‌ای است که بررسی آمار سوانح بهمن طی چند دهه اخیر نیز آن را تایید می‌کند.

کوه نوردان و علاقه‌مندان باید در نظر داشته باشند که بسیاری از شیب‌ های کوهستانی کشورمان، همواره پتانسیل لازم برای تولید بهمن‌ های مرگبار را دارا می ‌باشند اما به دلیل نبود یا کمبود برف به میزان لازم، تنها در مواقع بارش‌ سنگین برف، تولید بهمن می‌کنند. بنابراین باید با هوشیاری و درک موقعیت‌های خطرناک در شرایط جوی ناپایدار از درگیر شدن با شیب‌های مستعد تولید بهمن خودداری نموده و برنامه صعود یا اسکی خود را به زمانی مناسب موکول کرد.

توصیه‌ها:

1- بیشترین تعداد بهمن‌ها در شرایط برف تازه (برف تازه برفی است که در حال باریدن بوده یا تنها چند ساعت از بارش آن گذشته است) تولید می‌شوند. در این وضعیت، از رفتن به کوه، اسکی و حتی مسافرت در جاده‌های کوهستانی جداً بپرهیزید.

  

2- بارش برف به همراه باد شدید (طوفان) از مخاطره ‌آمیزترین وضعیت‌ها برای تولید بهمن در کوه می‌باشد. در این وضعیت، برف در شیب‌ها با سرعت غیر قابل تصوری انباشته شده و پتانسیل تولید بهمن به شدت افزایش می‌یابد. در چنین مواقعی بهترین تصمیم، ماندن در مکان‌های امن می‌باشد.

3- باد به تنهایی (بدون بارش برف) از توان فوق‌العاده زیادی در جابجایی حجم زیادی از برف برخوردار بوده و می‌تواند به انباشت برف در شیب ‌های مخالف باد سرعت بخشد. در شرایط طوفانی خود را در معرض این شیب‌ها قرار ندهید. 

منبع:http://www.iranmountainmedicine.blogfa.com/

ستون فقرات شما 6 دشمن دارد...

ستون فقرات شما 6 دشمن دارد...

1) شکم بزرگ:

در این حالت، چون تعادل انحنای کمری یا لوردوز به هم می‌خورد ستون مهره‌ها ناچار است انحنای مهره‌های سینه‌ای یا کیفوز را بیشتر کند و همین امر به گودی زیاد کمر، قوز پشتی و بر هم خوردن راستای قرار گرفتن سر و انحنای گردنی منجر می‌شود و درد ایجاد می‌شود.

داستان شگفت انگیز آرون رالستون:

داستان شگفت انگیز آرون رالستون:

گردآوری: دکتر ابوالفضل جوادی

فیلم « صد و بیست و هفت » را بسیاری از کوه نوردان دیده اند اما شاید بسیاری از آنان از اصل ماجرا باخبر نباشند. این رخداد تکان دهنده، درسی بزرگ از انگیزه نیرومند یک انسان برای زنده ماندن به همه ما می دهد. مثبت نگری، امیدوار بودن، تلاش برای زنده ماندن و تسلیم نشدن به مرگ از مهم ترین عوامل بقا در شرایط دشوارند که همه کاربران طبیعت باید آن را بیاموزند و تمرین کنند.

آرون رالستون- کوه نورد ساکن کلرادو – در سال ۲۰۰۳ دچار سانحه ای شد که شاید کمتر کسی می توانست از آن جان در ببرد. او سرگرم صعود از یک تنوره بود که دست راستش میان دیواره و سنگی که جابجا شد، گیر کرد. آرون پنج روز در آن نقطه دور افتاده برای رهایی از دامی که گرفتارش شده بود تلاش کرد ولی نه کسی به سراغش آمد، نه توانست سنگ را جابجا کند.  او سرانجام تصمیم گرفت برای نجات جان خود، دستش را قطع کند. او پس از شکستن دو استخوان ساعد و قطع دست راست از زیر آرنج، توانست خود را آزاد سازد و به سمت خودرو خویش در فاصله سیزده کیلومتری حرکت کند. خوشبختانه چند کوه نورد او را دیدند و ترتیبی دادند تا وی با بالگرد به بیمارستان انتقال یابد. اکنون آرون رالستون ضمن برگزاری سخن رانی در نقاط گوناگون، همچنان بطور پیوسته به کوه نوردی می پردازد. 

منبع:http://www.iranmountainmedicine.blogfa.com/

راهبردهای بقا در کوهستان:

راهبردهای بقا در کوهستان:

تدوین: دکتر ابوالفضل جوادی

عضو انجمن پزشکی کوهستان ایران

بی تردید دست یابی به دانش و مهارت بقا در کوهستان و دیگر محیط های طبیعی، بر آموزش هر مهارت دیگری اولویت دارد. در روند آموزش نجات در کوهستان نیز نخستین مهارتی که به نجاتگران می آموزند توانایی بقا و زنده ماندن در شرایط دشوار محیطی است. پس همان گونه که نجاتگران نخست به مهارت های بقا مجهز می شوند و سپس فنون جستجو و نجات را فرا می گیرند، کوه نوردان و دیگر کاربران طبیعت نیز باید نخست ظرفیت های بقا در محیط های طبیعی را به دست آورند و پس از آن به یادگیری تکنیک های حرکت در خاک، سنگ، برف و یخ بپردازند. در این نوشتار، مهم ترین راهبرد های بقا در طبیعت را مرور خواهیم کرد.

۱ ) آگاهی به محیط : رفتار آگاهانه نسبت به محیط پیرامون و هشیار بودن در برابر تغییرات آن نقش مهمی در بقای کوه نوردان دارد. کسانی که سر به زیر و بی توجه به رخدادهای پیرامون خود در طبیعت سیر می کنند، نسبت به سوانح آسیب پذیرترند. همواره با دقت و هشیاری به دور و بر خود نگاه کنید و مراقب تغییرات هوا، مسیر حرکت، وضعیت همراهان و دیگر شرایط محیطی باشید.

۲ ) ارزیابی ریسک : بیشتر موقعیت های مرگ و زندگی در طبیعت، دنباله برنامه های زیبا و بی خطری مانند کوه پیمایی های ساده، صعود قله های آشنا، جنگل پیمایی های کوتاه و ... هستند.  سپس زنجیره ای از عوامل نامناسب و تصمیم گیری های نادرست، دست به دست هم می دهند و ... ناگهان خود را در شرایط بحرانی و موقعیت مرگ و زندگی می بینید. در این مرحله، دیگر گزینه های چندانی برای گریز از موقعیت مخاطره آمیز ندارید. پیش بینی، پیش گیری و آمادگی برای رخداد های نامنتظر – حتی بدترین حادثه ممکن – تنها راه زنده ماندن در طبیعت است. پیش از حرکت، در باره همه رخداد هایی که ضمن برنامه می تواند رخ دهد بیندیشید و ریسک آنها را ارزیابی نمایید. سپس راهکارهای مناسب برای کاهش ریسک را تعیین کنید. پس از حرکت، برای فکر کردن به حوادث احتمالی خیلی دیر است. « صعود بی برنامه، یعنی برنامه ریزی برای سقوط ! »

۳ )  پوشاک مناسب : به عنوان یک قانون، همیشه باید یک لایه بیشتر از آنچه لازم است پوشاک داشته باشید. پوشاک اضافه را می توان دور کمر بست یا در کوله گذاشت اما اگر پوشاک اضافه نداشته باشید و هوا خراب شود، در معرض خطر جدی قرار خواهید گرفت. در ضمن برای استراحت های کوتاه وبلند ضمن صعود،  حداقل به یک لایه پوشاک اضافه نیاز دارید. جنس پوشاک بسیار مهم است. در کوهستان از پوشاک پنبه ای استفاده نکنید. پوشاکی را انتخاب کنید که پس از خیس شدن هم گرما را حفظ کند. برای حفظ بالاتنه و پایین تنه از باد و بارش، از روپوش مناسب کمک بگیرید. یادتان باشد بسیاری از موارد افت دما، در دماهای نه چندان پایین رخ می دهند.

۴ ) سرپناه مناسب : 

تنظیم کوله پشتی روی بدن کوهنورد:

تنظیم کوله پشتی روی بدن کوهنورد:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: هدف از تنظیم کوله پشتی ، انتقال صحیح وزن بار کوله پشتی به بدن کوهنورد و به نحوی است که حدود 80 در صد و حتی بیشتر از وزن بار به روی پایین کمر و لگن منتقل شود و شانه های کوهنورد بیشتر در کنترل استقرار بار نقش داشته باشند،  می باشد.

 قبل از خرید کوله پشتی باید به یک نکته دیگر هم دقت کنید ، هر کوله پشتی برای یک محدوده مشخص اندازه تنه کوهنورد مناسب می باشد. به شکل کاتالوگ دو کوله که در بالا آورده شده بود مجددا نگاه کنید ، برای هر دو کوله چیزی به عنوان Torso در قسمت ویژگیهای کوله (Specification) آمده است و محدوده ای را به اینچ مشخص کرده . مثلا برای کوله اول 13-20 اینچ ذکر شده یعنی بین 33 سانتیمتر تا حدود 51 سانتیمتر. این عدد اندازه ارتفاع تنه شماست به این نحو که مطابق شکل زیر از بالای باسن تا ابتدای گردن (جایی که شانه و گردن به هم میرسند) را اندازه گیری می کنیم. برای اطمینان بیشتر بهتر کس دیگری اینکار را برای شما بکند:

در کوهنوردی مواظب مسمومیت با مونو اکسید کربن در چادر ها باشید

در کوهنوردی مواظب مسمومیت با مونو اکسید کربن در چادر ها باشید

انجمن پزشکی کوهستان ایران: شماره های اخیر حامیان محیط زیست پزشکی اطلاعات خیلی مهمی برای جلوگیری از  مسمومیت با مونواکسیدکربن کشنده ( اکسید کربن ) در چادر ها را نشان می دهد. در زیر گزیده ای از نتیجه گیری مقاله ای با این مرجع برای اطلاعات بیشتر وجود دارد.

گزارش مورد تایید است که مسمومیت با اکسید کربن در داخل چادر و غارهای برفی نادیده گرفته شده است و به احتمال زیاد این مشکل به طور بالقوه حتی در ارتفاع بلندتر تعداد عوامل خطرسازتری برای مسمومیت با اکسید کربن داشته باشد. با وجود گزارشات متعدد حکایتی از کوهنوردانperishing  در گردش در مجالس کوهنوردی در مورد اینکه مسمومیت با اکسید کربن در قله های هیمالیا خطر ندارد یافت نمی شود .

تشخیص مسمومیت با اکسید کربن در مراحل اولیه ممکن است به دلیل ماهیت nonspecific است و علایم شدیدتر در ارتفاع بهAMS شباهت دارد.

هنگامی که افراد در یک جا هستند علایم آن بدتر میشود و این به احتمال زیاد بعضی از مواقع هنگامی که افراد به بالاترین سطح در معرض اکسید کربن هستند رخ می دهد  مانند استراحت در چادر و پخت و پز  در ساعات های طولانی . همه باید در تلاش برای جلوگیری از غلظت اکسید کربن برای رسیدن به سطح خطرناکش باشیم . برخی از شواهد و مدارک در مورد نحوه انجام این کار صورت گرفته است ولی برخی از آنها نتیجه ای ضعیف بدست آورده اند فرصت هایی برای تحقیق در این باره و مربوط به منطقه جالب و فراوان است.

با استفاده از راه های آشکار سازی اکسید کربن ایمنی را افزایش دهیم ما امیدواریم که هیچ موردی از گزارشات افراد جوان و سالم که در حال مرگ هستند وجود نداشته باشد

خلاصه ای از عوامل خطر ساز برای مسمومیت با مونواکسید کربن در چادر : 1 – پخت وپز ( اجتناب از جوشانیدن دراز مدت ، نگه داشتن اجاق گاز تحت فشار ، استفاده از سوخت های سفید خالص ، استفاده از تابه قطر کوچک ، استفاده از حداکثر شعله آبی و جلوگیری از شعله کم و اگر شعله اجاقتان زرد رنگ بود و برای مدتی متوجه آن نشدید آن را خاموش کرده و چند دقیقه چادر را تهویه کنید).

2- اگر در یک کمپ به مدت طولانی اقامت دارید و این بیماری در شما دیده می شود ( علایم آن : سردرد ، افزایش تعداد ضربان قلب ) باید چادر را در وقت های منظم تهویه کنید.

3 – نباید بزاریم برف روی چادرمان قرار بگیرد چون باعث جلوگیری از نفس دادن چادر میشود.

4- در ارتفاع بلندتر این بیماری بیشتر شایع است. 

منبع:http://www.iranmountainmedicine.blogfa.com/