امداد هوایی در 8000 متریها:

امداد هوایی در 8000 متریها:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: گستره 8000 متریها از شرقی ترین قله، کانچن چونگا که در مرز شمالی هند، شرق نپال و مرز غربی بوتان قرار گرفته تا غربی ترین نقطه هیمالیا در نانگاپاربات که در شمال پاکستان قرار دارد وسعت دارد.

از دهه 20 میلادی در قرن گذشته و با ورود سیاحان، گردشگران و کوهنوردان بحث امداد و نجات بر روز کوههای بلند این مناطق نیز مطرح گردید. متاسفانه تمامی گستره هیمالیا جزو سیاسی ترین نقاط درگیر جنگ طی سالهای متمادی می باشد. در واقع نپال به واسطه قرار گیری میان دو قدرت هندوستان و چین (منطقه خودمختار تبت) همواره از لحاظ سیاسی و مذهبی تحت تاثیر این کشورها قرار داشته و بسیاری از فعالیتهای آن نظیر گسترش گردشگری نپال بدون هماهنگی و همکاری این کشورها امکان پذیر نبوده و نمی باشد.

قدرت مرکزی در این کشور در اختیار اکثریت هندو است و اقلیت بودایی که سهم عمده فعالیت گردشگری را دارند در حاشیه اختیارات قرار گرفته اند. در سال 2005 نخستین اقدامات به منظور حل بحران امداد و نجات با اجاره بالگردهای روز دنیا که دارای قدرت پرواز و نشست و برخواست بر فراز 8000 متریها بودند توسط شرکتهای بودایی به کار گرفته شد، اما دولت هندومذهب نپال با بهانه قرار دادن فرود بالگرد بر فراز اورست و قدم نهادن خلبان آن بر این کوه، مجوز فعالیت بالگرد را لغو نمود! حضور چنین پرنده های پرتوانی می توانست معضل امداد را در این منطقه تا حدزیادی حل و فصل کند.

طی سالهای پس از آن شرکتهای نپالی با قرار داد منعقده با امداد هوایی کشور سوئیس به نام فیش تل ایرتوانستند ضمن آموزش خلبانهای خود چندین امداد مهم را نیز در کوههای خود صورت دهند که مهمترین آنهاحمل مصدوم از ارتفاع 7300 متری کمپ سوم اورست و 7000 متری دائولاگیری در سال 2013 و امداد هوایی در سال 2010 از ارتفاع 7200 متری آناپورنا را می توان برشمرد.

اما امداد هوایی با کمک بالگرد متاسفانه در کشور پاکستان دارای داستان تلختری است. پاکستان بدلیل جنگ دیرینه خود با هندوستان بر سر منطقه مورد مناقشه تبت سالهاست در گیر جنگ در ارتفاعات قراقروم است. تنها در دوران حضور کوهنوردان و در فصل تابستان ایشان اقدام به برقراری آتش بس می کنند. ولی به محض خارج شدن گردشگران توپخانه دو طرف به قدرت نمایی می پردازند و این داستان تلخ تاکنون و گذشت بیش از نیم قرن ادامه داشته است! بر همین اساس منطقه مورد مناقشه که بیشترین سهم را در حضور گردشگران دارد و 4 غول 8000 متری پاکستان نیز در محدوده آن قرار گرفته است جزو مناطق پرواز ممنوع طرفین است و ارتش پاکستان ضمن مراقبت از خروج اطلاعات این مناطق جلوی هرگونه نشت اطلاعات نظیر ثبت مختصات مناطق نظامی، عکسبرداری از راهها و پایگاههای نظامی و انتظامی و ... را می گیرد. بر همین اساس محدودیتهای بسیاری گریبان تیمها را می گیرد. در این مورد حضور افسران رابط که عمدتن نظامی هستند و تیمها را همراهی می کنند نیز در محدودیتهای موجود موثرواقع می گردد. همچنین کشورهای غربی برای کاهش مناقشات طرفین (هندو پاکستان) از فروش تسلیحات از جمله بالگردهای دارای قدرت پرواز بالا به این کشورها و آموزش خلبانهای پاکستانی خودداری می کنند.

از این رو وضعیت امداد هوایی در کشور پاکستان و بخصوص منطقه قراقروم بسیار آشفته و نامطمئن است. بالگردهای حاضر تنها توان پرواز تا سقف 7000 متر و امداد در محدوده 5500 متر را دارند.

متاسفانه کشورپاکستان به دلایل امنیتی بر خلاف نپال اجازه حضور تیمهای امدادگر غربی به کشور خود را هم نمی دهد!

پی نوشت

به جرائت می توان گفت مرگ سه کوهنورد جوان ایرانی در تابستان سال جاری در برودپیک در صورت وجود تیم مجهز امداد هوایی (نظیر آنچه در سال جاری در نپال رغم خورد و نه آن چیزی که کوهنورد آلمانی در برودپیک به کار بست!) طور دیگری رغم می خورد. در این مورد حساسیت دولت پاکستان در اعلام مختصات دقیق محل تماس کوهنوردان، نبود بالگرد مناسب و نبود تیم مجهز امداد هوایی لطمات جبران ناپذیری به کوهنوردان و گردشگران وارد می سازد که در موارد بسیاری همچون حادثه اخیر مرگ کسانی را به دنبال دارد که دولت پاکستان مسئولیت حفظ جانشان را بر عهده داشته است.

در این مورد بخوانید:

لزوم توجه به امداد هوایی

تفاوت در تفکر تیم امداد

بلندترین امداد در اورست

ناجی بدون سرنشین 

منبع:http://www.iranmountainmedicine.blogfa.com/